al jaren zoek ik als ik bij kasteel heeswijk ben even naar de zwarte zwanen. er zijn er twee. en ze waren er deze week weer. niet meer die van toen; deze twee zwemmen nog maar een paar jaar rond in de slotgracht van de indrukwekkende burcht - ook voor zwanen is het leven eindig, hoe zeer we ze ook vaak iets hoogs in goddelijke sferen toedichten (denk aan de sage van lohengrin en elsa van brabant). nieuwe zwanen dus, maar even mooi als de vorige.
sinds de vorige keer dat ik er was, is er veel veranderd. bij de poort al staat een kassa. tientje entree, maar dat is goed besteed geld gezien wat je er voor terug krijgt. wie een museumkaart heeft, kan gratis naar binnen.
vroeger was het kasteel alleen toegankelijk onder leiding van een gids. rondleidingen zijn er nog steeds, maar je kunt er ook op eigen houtje ronddolen (zo nodig met een audiotour) door al die imposante - nu niet meer bewoonde - vertrekken.
de pracht en praal in de kamers doet heerlijk negentiende-eeuws aan: zo woonde de elite van toen.