"daar komt weer een schip met zure appelen", placht mijn moeder te zeggen bij zulke naderende regenwolken. en ze had in het onderhavige geval gelijk gekregen. want ik ben nat geworden, eergisteren op mijn fietstochtje langs de rivier de aa bij berlicum. hoewel... het viel ook eigenlijk best wel mee.
ik was er eigenlijk om te kijken naar de vorderingen van de weg- en waterwerken (de verbreding van de weg langs het kanaal, de n279, en de omlegging van de rivier de aa) en het ontstaan ter plaatse van wat in het planologenjargon 'nieuwe natuur' heet. maar toen zag ik hoe prachtig 'mijn' dorp er onder die donkere luchten bij lag - en dat heeft toch de mooiste plaat van de dag opgeleverd.
de bomen die zich scherp aftekenen tegen de ter kimme nijgende zon houden een gaatje open voor de kerktoren van den dungen. vóór de bomen ligt de provinciale weg n279 met daarover denderend vrachtverkeer - maar dat lost op in het zwart.
delen via...
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)