er zit een mooi nijlganzengezinnetje op de oever van de zuid-willemsvaart. voorzichtig stap ik een stukje verderop van de fiets en loop behoedzaam terug met een mooi plaatje in m'n gedachten.

mooi niet dus. want daar steken pa en ma nijlgans een stokje voor. met z'n achten kiezen ze terstond het ruime sop.

veel misbaar. je ziet het aan het kielzog dat ze met z'n allen maken.

dartelheid en oplettendheid. zie pa en ma naar links en recht kijken. op de uitkijk. alles om het kroost te beschermen.

op internet nog even gekeken of je een verschil tussen pa en ma kunt zien. niet of nauwelijks, leer ik. ik ga voor de vader op links.

wat ik trouwen ook over deze gemaskerde ganzen lees, is dat ze extreem agressief zijn. dat is dan toch weer een domper op de idylle...