er zijn van die gebouwen die je uitentreuren kent, al was het alleen al omdat je er zo vaak aan voorbij gaat. soms is dat juist het probleem: er aan voorbij gaan in een wolk van vanzelfsprekendheid.

dit is de oude romaanse toren in het hart van het dorp sint-michielsgestel. zo'n gebouw dus dat ik nou wel zo'n beetje dacht te kennen. totdat ik er vanmiddag ineens vanuit een geheel andere hoek tegenaan keek, namelijk vanaf een onaanzienlijk paadje aan de overkant van de dommel. mooi, dacht ik, die - bijna - symmetrie. de toren tussen twee daken van het winkelcentrum rond het petrus dondersplein. mooi wolkenluchten die zo eigen zijn aan het seizoen. dan zit alles mee voor een zwart-witconversie.