de 'prins' uit het molenaarsgezegde is de prins van oranje. in de tachtigjarige oorlog werden molens in steden vaak draaiend gehouden om de spaanse belegeraars te ontmoedigen. een draaiende molen betekende immers dat er nog graan te malen viel en er dus nog geen hongersnood op handen was. en de spanjaarden lieten zich beet nemen: de molen had voor de prins van oranje gedraaid...

maar valt er zo weinig te malen dan? inderdaad. er is geen rogge dat gemalen moet worden. er zijn nauwelijks afnemers voor roggemeel - en de molen van nes is een typische roggemolen, waarop geen ander graan gemalen wordt.

ik vind het maar vreemd - en dat zeg ik ook. ameland was ooit het eiland van de rogge. waar nu dennebossen staan, waren ooit uitgestrekte roggevelden weten de molenaars van het eiland. laat de mannen even aan het woord en de verhalen erover komen er met bunders vol rogge tegelijk uit...

je hebt hier dus alles om een traditioneel product (roggebrood) van begin tot eind aan de vakantieganger te laten zien: zaaien, oogsten, malen, bakken. daar moet een toeristische trekpleister van te maken zijn, met een bakhuisje naast de molen en in het groeiseizoen roggevelden eromheen. prachtig educatief project ook.

dat had molenaar brouwer ook al eens bedacht. hij heeft ook geprobeerd de mensen die zich op het eiland met toerisme bezighouden er warm voor te krijgen. ook hij zag de schoolklassen al langs komen. "maar ja, wij zijn maar amateurs. de mensen die er over gaan, dat zijn de professionals hè. wij molenaars, wij doen dit als hobby."

als een vlaams gezin - de enige andere bezoekers - de beperkte ruimte in de molen weer vrij maakt, volgt een rondleiding met tekst en uitleg, waarna blijkt dat al die andere toeristen op het eiland domweg te laat zijn. de heren brouwer en polet draaien maar tot rond het middaguur.

je zou toch verwachten dat ze hier dan op zo'n prachtige zaterdagmorgen in de rij zouden staan?
"tja", zegt molenaar brouwer, "dat valt ons soms ook wel een beetje tegen".