voor elk van de uitvergrote (en uitgelichte) foto's van thijs wolzak staan stoelen of bankjes. je gaat er zitten, alleen of met andere tentoonstellingsbezoekers - die je vaak helemaal niet kent - en het voelt alsof je op visite bent in het huis van de geportretteerde.
het zijn mega-grote foto's, in het design museum in den bosch. de interieurs met hun bewoner(s) zijn overdonderend. je ziet dat dit ook van alle bezoekers de ervaring is: ze moeten het even op zich laten inwerken. en daar zijn dan die stoelen en bankjes voor - er wordt gretig gebruik van gemaakt.
er zit iets surrealistisch in die foto's. het ziet er naar uit dat gebruik gemaakt is van de techniek van 'focus stacking', waardoor meerdere foto's samen een scherptediepte van voor tot achter creëren. zo zie je een diepe ruimte zelf nooit. er is in het menselijke blikveld altijd een deel van de diepte onscherp. maar niet in deze foto's. het geheel levert daardoor een verrassende diepte, een vreemde driedimensionaliteit op.
mij trof een zinsnede aan de wand (teken aan de wand?) in deze tentoonstelling: "de mens voelt zich het meest thuis in een illusie. zonder water, gas en elektra kun je niet wonen, maar zonder opsmuk voelen we ons niet thuis."