ze houden de hele dag de boel op, op de poeldonkweg in den bosch. ze gedragen zich volkomen onaangepast, de canadese ganzen die in groten getale domicilie hebben gekozen langs grote delen van de zuid-willemsvaart en het máximakanaal. je ziet ze overal. en inmiddels zijn ze zo gedomesticeerd dat ze de macht lijken te hebben gegrepen.
festina lente. traag in convooi naar de overkant
in ganzenpas naar de berm waar het gras nog groener is
gewoon in alle rust even het verkeer stilleggen
twee keer ben ik vanmiddag de poeldonkweg gepasseerd en twee keer staken ganzen in groepen plotseling de rijweg over om het nog groenere gras aan de overkant te kunnen bereiken, alle verkeer tot stoppen dwingend.
haast? geen haast! dat oversteken doen ze op d'r dooie akkertje en één voor één, zoals de ganzenpas voorschrijft.
op bijna dezelfde plek heb ik in het jaar 2000 besloten om nooit meer de straat op te gaan zonder camera. toen stak een heel eendengezin de poeldonkweg over en moesten aan weerszijden de auto's wachten - en ik had geen camera bij me.
en dan te bedenken dat ik toen toch al zo'n leuk handzaam toestelletje had. mijn eerste digitale camera, de net op de markt verschenen canon ixus 2.1 mp: 1024 bij 768 pixels. kon zo in je broekzak, maar lag op het moment suprême dus thuis. dat zou me niet meer gebeuren.
