rondlopend op de zuiderbegraafplaats in assen, tussen zerken, grafmonumenten en familiegraven, zie ik veel namen van vaders en moeders wie een zachte rust in 's heren sferen wordt toegewenst. maar de graven op het oudste deel van de dodenakker zijn vervallen en worden niet (meer) onderhouden. wat blijft er bij zoveel nalatigheid nog over van het vierde (casu quo vijfde) gebod 'eert uw vader en uw moeder'?
hier lijkt weinig nagedachtenis in ere te worden gehouden.
hier zijn harkjes, schepjes en gieters in onbruik geraakt, zo blijkt uit een kleine fotoreportage.
laten we eerlijk zijn: er is toch weinig mooier dan zulk reeds lang voortschrijdend verval? welig tierende brandnetels en ander onkruid waartussen je nog net een stukje tekst op een grafzerk kunt ontwaren. omgevallen stenen, gebroken dekstenen, doorgeroeste hekjes rond de graven, mos en ongedierte. een heilige plaats voor vampieren (als er niet iets erg tegenstrijdigs in deze begrippen zat).
de zuiderbegraafplaats aan de beilerstraat in drentes hoofdstad is aangelegd in 1892. het is een gemeentelijk en provinciaal monument. er is onder meer een oorlogsbegraafplaats met graven van mensen uit het verzet en de bemanning van een lancaster die in 1943 even buiten assen is neergestort.
