haanwijk bij sint-michielsgestel. het oude landhuis ligt aan het eind van de laan, in de verte. de weg daarvoor is nauwelijks meer dan een karrenspoor, met veel kuilen en plassen.
op deze gure maandagmiddag 15 februari vormen loodgrijze wolken in toenemende mate een beletsel voor een zon, die het bijna opgegeven heeft.
ik had hier mijn fiets even tegen een boom gezet om mooie weerspiegelingen in de belendende sloot te fotograferen (je moet maar zo'n tic hebben). toen ik omkeek, zag ik dit: die prachtige, door storm en wind uit het lood geblazen platanen, ineens badend in een koperen licht...
heel even maar - slecht één momentje.
en toen was alles weer grauw als as.
en wat was ik dan vóór dat ene momentje aan het fotograferen?
nou, dit dus: