het veertiende vers

het moest een sonnet worden, en dat werd 't
maar ik had slechts losse woorden
dertien woorden voor even zo veel regels
en een lege regel op 't eind: het veertiende vers

de dertien woorden moeten leiden
tot zinnen van zingeving
maar waardig, hoop, kus en lot?
na nummer, rimpel, regen, droegen?

de dertien woorden zijn geen namen
maar op de laatste, lege regel
kan een naam staan van wie we niet vergeten willen

vertrek, loop, liepen, droegen, waar...
woorden van wanhoop - maar noem die naam!
(in het veertiende vers)

de namen van brabantse holocaustslachtoffers zijn weer genoemd. en zo lang die namen genoemd worden, leven de dragers ervan onder ons - zo gaat de mare. vandaag was er een mooie - en confronterende - herdenking op de citadel van den bosch. en bordjes met de namen van joden, sinti en roma die uit den bosch en brabant zijn gedeporteerd naar de nazi-vernietigingskampen in oost-europa hebben tijdelijk een plek gekregen op het plein in de bossche citadel. ik heb er ook een bordje neergelegd met een naam van iemand die ik alleen uit verhalen ken. maar in elk geval is die naam weer genoemd.
ik heb er vanmiddag weer eens delen van het overweldigende requiem voor auschwitz terug gehoord van sinti-componist roger moreno. het projectkoor brabant was ervoor komen opdraven. en roger moreno speelde op de omwalling van de citadel trieste deuntjes op accordeon.

tussen de thee- en koffiedrinkers op het 'terras' van de citadel staat een simpel kunstwerk van cortenstaal. aan de voet daarvan lag een rugzakje met woorden op magneetstrips (losse woorden als van de ouderwetse leesplankjes). die nodigden uit tot het samenstellen van je eigen tekst. nogal tijdrovend om relevante woorden bij elkaar te zoeken, maar ik ben en eind gekomen met een dertienregelig sonnet dat de veertiende regel vrij laat voor een naam.