vanmiddag heb ik de laatste ruim 10 kilometer toegevoegd aan een heel jaar hardlopen. nou ja, hard... dat valt nog wel tegen hoor. als je na jaren niet gelopen te hebben ineens in je 65ste levensjaar weer begint, gaat het allemaal niet meer zo hard.
vroeger... ja, toen. maar ook dat moet ik natuurlijk niet overdrijven.

vroeger idealiseren is flauwekul. ik was per slot van rekening nooit veel meer dan een middenmoter in het recreantenveld op duurloopevenementen. mijn 'toptijden' dateren van de tweede helft van de jaren tachtig. 38 minuten rond op de 10 kilometer, 1:25:30 op de halve marathon en vier keer de hele marathon in een tijd van 3:38 en een paar seconden.
ik moest indertijd stoppen vanwege blessures, heb verscheidene keren geprobeerd de draad weer op te pakken, maar elke keer kwamen de blessures terug. oorzaak: steeds harder willen gaan. toen ik op 13 januari vorig jaar mijn loopschoenen weer aantrok met het plan om om de dag te gaan lopen en het rustig op te bouwen, heb ik met mezelf afgesproken dat ik dát niet meer zou doen, almaar harder willen. en zo loop ik dus nog steeds om de dag zonder een centje pijn. gemiddeld zo'n kilometer of tien, meestal in een tempo van tussen 9 en 10 km per uur. niet erg hard, maar ik neem er genoegen mee. wel probeer ik in afstand m'n grenzen te verleggen. mijn grootste afstand van het afgelopen jaar liep ik vorige maand: 16,22 kilometer. bijna op m'n dooie akkertje.
in een jaar tijd 166 rondjes gelopen. in totaal 1401,81 km. al die feitjes bijgehouden met gps door een app op mijn iphone (werkt erg stimulerend).
inmiddels trek ik van drees.
ben benieuwd hoe lang ik dit nog ga volhouden...