het zal 1977 zijn op deze foto: een selfie avant la lettre (of eigenlijk: gewoon een zelfportret van een verslaggever van het noordhollands dagblad aan het werk). ik wil niet al te veel 'opa vertelt' doen, maar tjee, wat woonden we daar mooi. is dit een pracht van een werkkamer of niet? uitzicht op het hoornse hop en het ijsselmeer. kale bomen. het is winter. als ik de camera op het statief iets meer naar links had gedraaid, zou het oude stadje hoorn in beeld gekomen zijn. maar hij moest zo nodig alleen zichzelf erop zetten...
je krijgt het tegenwoordig niet meer uitgelegd dat kranten ooit vol geschreven werden met gebruikmaking van schrijfmachines. nou is dit ook voor die tijd al wel een hele oude, maar ik werkte nu eenmaal graag op mijn zwart gemoffelde remingtons en underwoods (ik had er wel een paar bij elkaar verzameld). we tikten op oude telexrollen (met dubbele doorslag). kon je gewoon doortikken zonder papier te hoeven wisselen. ik werkte zo vaak thuis. maar dan moest je wel nog even snel terug naar de krant - aan de draafsingel in hoorn - om je stukje in te leveren - waar dan door een zetter lood van werd gemaakt.
een fles droge sherry, een halve liter heineken, een pakje pijptabak... het was geen gezond leven, vrees ik. daarbij was toen het journalistieke vak op zich ook nog verslavend. het was ondanks alle door nieuwe technieken vervangen omslachtigheden toch nog een snel vak ook. kijk maar eens naar die rappe handjes.
waar komt die foto nu ineens vandaan? nou, ik was wat testjes aan het doen met het digitaliseren van dia's en negatieven en daarvoor had ik even naar wat oude negatievenboeken gegrepen. zo kwam ik deze tegen - die ik bij mijn beste weten nooit heb afgedrukt. dus eigenlijk ziet-ie nu voor het eerst 't licht.
delen via...
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)
Hé Jan, ik wist niet dat je bij het Noordhollands Dagblad had gezeten. De krant van ‘de ouwe Stumpel’, kweekplaats van veel r.-k. journalisten. Ik heb daar ook nog enkele maanden, in de tijd van Jan Ros, gewerkt om in januari ’56 over te stappen naar Ons Noorden in Leeuwarden. Het type schrijfmachine ken ik maar al te goed; het waren afdankertjes van de administratie waarop wij onze kopij tikten. Ach lieve tijd.
ha die guido,
ik zat er dus twee decennia later dan jij.
na jan ros.
de broer (ben) van wim klaassen was er toen redactiechef. pauline broekema provincieredactrice (je mocht toen de vrouwelijke vorm nog gebruiken). de hoofdredactie werd gevormd door jaap toes en jan onstenk. en de broers stumpel – die zich ‘meneer’ gevolgd door hun voornaam lieten noemen – bestierden het bedrijf als een feodale staat. maar ik heb er leuk gewerkt. ik ben in 1978 vertrokken omdat ik geen zin had om bij een krant te werken die zojuist door de telegraaf was overgenomen. het was een principiële keuze, maar geen moeilijke in een tijd dat kranten nog zaten te springen om goede verslaggevers. oei, dat laatste zinnetje had wel iets pedanterigs in zich hè ;-).
en die schrijfmachine op de foto, dat was toch echt de mijne. zelfs bij het nhd van toentertijd hadden we al modernere portables (wel met elke maand de schrijfmachinemonteur op bezoek).
van jou kende ik ook het nhd-verleden niet. en wim klaasen (met wie ik bij het brabants dagblad voeger toch veel van doen heb gehad) wist niet van mijn verleden aan de draafsingel. zo openen zich toch ineens weel allerlei historische vergezichten…
groet,
jan