ze moet nog wel even wennen. en met het boek waaraan ze nu werkt, zit ze net in een moeilijke fase, waarin ze op zoek is naar een nieuwe wending. dat vergt concentratie - en het zou zo maar eens kunnen dat die er op zo'n eerste dag op zo'n nieuwe plek nog niet helemaal is. vooral niet als er ook nog eens enkele keren bezoek aan de deur staat.
binnen is er weinig ruimte voor het portret dat ik van de schrijfster wil maken, hoewel het uiteindelijk toch lukt, als ik met m'n rug tegen de muur sta. maar voor het zover is, probeer ik de
het idee om in de overgangsperiode naar de ontwikkeling van een 'kanaalpark' iets te doen met de brugwachtershuisjes langs de zuid-willemsvaart in het bossche stadscentrum is van imke van dillen, die betrokken is bij de stichting brugwachterhuisjes. zo zitten er de komende maanden kunstenaars van allerlei slag in de minuscule optrekjes - je kunt er echt je kont niet keren - bij de ophaalbruggen langs het kanaaltracé. en vandaag zat de bossche kinderboekenschrijfster
portretten van buitenaf te schieten. dat leidt tot twee opnamen waarin annemarie midden tussen de reflecties van de omgeving van het brugwachtershuisje zit, tussen hekwerk en reddingsboei en midden in het water - alsof ik steeds twee opnamen over elkaar heen geschoten heb.
op haar faceboekpagina had annemarie bon zich al laten ontvallen dat ze graag een keer aan de knoppen en de hendels had willen zitten. maar dat ging niet door. het bedieningspaneel is overdekt met een dikke plaat plexiglas die van van stevig hangslot is voorzien.
jammer. ze had vanmiddag best wel voor wat spektakel kunnen zorgen...
delen via...
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)