drie jonge meiden op het bankje voor de oude toren in sint-michielsgestel. ik loop over het plein met mijn camera in de hand. als ze die zien roepen ze: "meneer, meneer, mogen wij ook op de foto"?
ik vraag de jongedames hoe ze dan denken aan de foto te kunnen komen, tja, daar hebben ze ook geen idee van. het is even stil als geen van drieën op het idee komt een e-mailadres op te geven waar ik het plaatje naartoe kan sturen.
"mogen we de foto wel zien?"
natuurlijk, geen probleem. en dan weet een van de drie het: "mogen wij van het cameraschermpje een foto maken met onze iphone"? en zo geschiedt.
leuke meiden. maar nu hebben ze alleen maar een heel klein plaatje van een heel klein beeldschermpje. maar ik heb de echte foto. en ik ben er blij mee.
delen via...
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)
‘Meiden, als je de foto wilt, laat je vader of moeder dan vanavond dit nummer bellen om een e-mailadres aan me door te geven zodat ik hem kan opsturen.’
‘Goed idee meneer, fijn dat dat kan.’
Gemeen van je Jan, om foto’s die ze je vroegen te maken zelf te houden.
😉