en zo werd het dan toch gewoon weer aswoensdag. niet dat ik dat aan den lijve ondervind, want: rooms-katholiek noch carnavalsvierder.
voor mij geen askruisje - maar ik denk niet dat ik de enige ben. hoeveel carnavalsvierders doen ook nog aan dat deel van de traditie mee? en hoeveel minder nog vieren carnaval om er een vastentijd op te laten volgen?
zelf ben ik waarschijnlijk bij mijn geboorte al tegen dit alles ingeënt. en daar ben ik niet geheel ongelukkig mee. ik begrijp er echt helemaal niets van. misschien moest ik dat ook maar gewoon zo houden...
delen via...
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
Maar als journalisten dan, in hun van origine katholieke – of toch minstens rooms georiënteerde – krant over dit soort zaken schrijven, ontbreken de essentialia. Zoals bij het askruisje: ontleend aan de Joodse rite van het zich bij wijze van boetedoening bestrooien met as. Gekerstend, want er wordt bij gezegd (oude tekst): ‘Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.’ Een verwijzing naar de vergankelijkheid en de dood dus.
bij het brabants dagblad kwamen ze vanmorgen nog wel zo ver als gezegende en tot as gebrande palmpaastakken. er is dus nog zeker enige rudimentaire kennis aanwezig, guido ;-).