staat een man met de rug naar de markt door het raam van het bossche stadhuis te koekeloeren - moet op z'n tenen staan om 't allemaal goed te kunnen zien. hij is niet naar hedendaagse snit gekleed. een meter rechts van hem staat een luit in de hoek van het bordes. voorwaar, het zou een handvol eeuwen geleden kunnen zijn, ware het niet dat de kroonluchter in de hal van het stadhuis de zaak verraadt: je ziet duidelijk dat dit kunstlicht is... maar of het nu vroeger is of nu, die man, dat is troubadour.
lucas florent heet hij (lees hier zijn facebook-pagina) - en hij wacht. hij wacht op het bruidspaar dat binnen in de echt wordt verbonden en zo naar buiten komt en ontvangen moet worden met zijn luitmuziek. "en als het weer het toelaat, maken we dan een vaartocht op de binnendieze". en die begeleidt hij dan ook weer muzikaal. hij speelt en zingt ballades, "maar ook boertige liederen van de pastoor en de boerenmeid".
hij is er klaar voor, deze linkshandige luitspeler. hij draait de spanning van zijn g-snaar nog even op en de eerste akkoorden klinken zuiver. dan is het wachten op de bruid - dat wil zeggen, voor de bard. ik trek nog even verder...
delen via...
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)