serendipiteit speelt een belangrijke rol in mijn fotografie. het begrip is - zou je kunnen zeggen - een luxe variant op het spreekwoord een vliegende kraai vangt altijd wat. vooral in het engelse taalgebied (daar heet het dan serendipity) is het een bekend begrip.
ik wil nog weleens naar het museum gaan om daar te zoeken naar bijzondere situaties van mensen in de omgeving waarin ze zich op dat moment bevinden. straatfotografie maar dan binnen, zou je kunnen zeggen. voor dat soort dingen moet je dan niet op een dinsdagmorgen voor het middaguur in het museum voor religieuze kunsten in uden zijn. mooi museum hoor, daar niet van, maar toen ik er vorige week was, werd het bepaald niet overlopen.
oké, dan geen bezoekers. maar met een leeg sd-kaartje in m'n camera de deur weer uitgaan? als je geniet van wat een museum te bieden heeft, vind je altijd wel iets wat een mooie plaat oplevert. voorwaarde is dat je je zintuigen op scherp zet.
in de wisseltentoonstelling genesis van de vorig jaar overleden eindhovense kunstenaar harry van der heyden waren best mooie plaatjes te schieten. ik loop echter niet in een museum rond om zomaar werk van een ander te reproduceren. maar dan duikt de 'bijvangst' op: bijgaande foto. zomaar openbaart zich

dit fraaie abstractje, waarin ik alleen maar een paar kleuraccentjes heb laten staan. kijk, zo'n toevallige vangst van iets waarnaar je helemaal niet op zoek was... dat is serendipiteit van het zuiverste water.
de beste definitie (volgens mij althans) van serendipiteit is onverwacht iets bruikbaars vinden terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders.
in het woord zit serendip en dat is de (perzische) naam die sri lanka eenwen geleden droeg. de betekenis die we er nu aan toekennen, zit verpakt in een ook al zo eeuwenoud sprookje: de drie prinsen van serendip. daarin moeten drie prinsen op zoek naar een toverformule waarmee de draak kan worden gedood. in hun zoektocht vinden ze van alles waar ze helemaal niet naar op zoek zijn. zoals (veel later) columbus amerika vond, alexander fleming penicilline ontdekte en arthur fry de gele 'post-it'-velletjes uitvond met een eigenlijk mislukte lijmstof. en zoals ik ineens in die kluisdeur met dat scharnier en die baan lamplicht een foto zag.