in sommige andere molens op walcheren wordt nog wel geregeld koren gemalen, maar het is toch allemaal mondjesmaat, begrijp ik van henk corbijn, molenaar van de gemeente middelburg. hij is als molenaar een vrijwilliger, zoals ook zijn twee leerling-molenaars, die deze zaterdag actief zijn: jasper, corbijns zoon, en edward. terwijl de molen draait zijn deze twee leerlingen druk met het repareren van een van de zeilen.

in 2000 is bij de restauratie voor de molen een heel nieuw binnenwerk gemaakt omdat het oude er gewoonweg niet meer was. prachtig stukje vakwerk. houten overbrengingen, dus het knarst en knerpt en kraakt - en om de paar seconden hoor je het 'zoeffff' van een langs het raampje voorbij komende wiek. horen, zien, ruiken...

dan weet ik ook precies weer waarom ik altijd op draaiende molens af ga: als je er binnen mag, valt er wat te beleven.

maar geen meel dus, want: geen graan. het heeft, zegt henk corbijn, alles te maken met het grote gebrek aan vrijwilligers. voor wie vrijwilligerswerk wil doen, lijkt mij dit heerlijk onthaastend werk (hoewel er ongetwijfeld ook wel aangepoot zal moeten worden) met die prachtige techniek uit de achttiende eeuw.

voor meer informatie over de seismolen zie wikipedia.