zolang na de bui het wegdek nog nat is, zie je ze nauwelijks. dan valt er dus ook niet veel te ontwijken. tussen de buien door, als de regen deels verdampt is, zijn ze er ineens bij bosjes: naaktslakken.

op je fiets kun je dan nog proberen het aantal slachtoffers beperkt te houden, maar aanstormende autobanden maken er een veldslag van.

het kan goed al een kwart eeuw geleden zijn - in een tijd dat ik mij nog wel eens wilde uitleven als plezierpoëet - dat ik aan het fenomeen vier kwatrijnen wijdde.

ik moest er vanmiddag onderweg ineens aan denken - en heb toen ook meteen maar het bijgaande plaatje ter illustratie geschoten.

naaktslakken

ze kruipen traag over de weg
van berm tot berm, van heg tot heg
met achter zich een slijm'rig spoor
zo traag... ze lopen nooit eens door

terwijl wij allen weten dat
van zo'n slome slak het pad
steeds door auto's weer gekruist wordt
hetgeen menig slak de huid kost

ze worden o zo zeer belaagd
maar ze versnellen niet zo graag
terwijl door training, weet een kind,
je je kunt redden met een sprint

je zou dus denken dat zo'n slak
zich in een trainingspakkie stak
maar nee, een naaktslak is niet wijzer
draagt slechts de nieuwe kleren van de keizer