nog op de drempel van het snoepwinkeltje 'de bossche suikeroom', beken ik uitbaatster roos van der miessen dat wat ik ga doen, zondigen is: ik wil een onsje laurierdrop - en dat is toegeven aan een zekere verslaving. dus fout, dus zonde.
zij ziet er niets verkeerds in, weegt netjes een ons af in een puntzakje. een heel erg roze puntzakje. het roze dat de huiskleur van de snoepzaak lijkt te zijn. ik reken drie euro en 25 cent af.

als klant mag ik dan meedelen in een feestje. de zaak bestaat namelijk twintig jaar (ik loop later nog een keer de zaak binnen om te vragen of dat werkelijk zo is, want ik kan het me eigenlijk niet voorstellen). ik mag een lotje trekken. en als ik de hoofdprijs win, zegt roos, mag ik met haar op de foto. nou, dan doe je wel even extra je best bij het uitzoeken van dat lotje. maar helaas, ik grijp naast die hoofdprijs.

"maar dan kan ik gewoon zelf een foto maken", zeg ik, en ik pak mijn altijd paraat aan de riem hangende fuji x100t en ik schiet haar portret terwijl zij achter de toonbank staat.

"dat is een gestolen moment", is haar reactie. maar ik volhard in die wandaad. zometeen zet ik een link naar dit stukje en de foto op haar facebook-pagina, waarmee ik in feite het gestolene weer teruggeef.

helemaal zonder prijsje ben ik trouwens niet weggegaan: een lollie van de bossche suikeroom.

mijn tandarts ziet het geldschip weer binnenlopen...