teruggevonden

het vergeelde bulkboek met ‘de avonturen van bazip zeehok’ en de verzamelde gedichten van c. buddingh’

huisdichter nico dijkshoorn van de wereld draait door brak vorige week woensdag in het tv-programma een lans voor de poëzie van c. buddingh’ (1918-1985). ik veerde meteen op. want buddingh’ was (was? is!) een van mijn literaire helden.

jemig.
ik vrees dat ik nu toch wat dingen op een wellicht rare manier aan elkaar ga knopen.

na dijkshoorns loftrompet over buddingh’ moest en zou ik toch eindelijk eens de in bulkboek verschenen novelle ‘de avonturen van bazip zeehok’ van de dordtse schrijver terugvinden. een paar dagen later ben ik toevallig toch mijn werkkamer aan het opruimen als zich de pakweg twintig centimeter hoge stapel bulkboeken uit de jaren zeventig aandient. onder het stof (althans het bovenste bulkboek - de rest is slechts in hoge mate vergeeld). ik ga niet al die titels noemen die voorbij komen vooraleer ik bijna onderaan gekomen ben. maar daar is-ie dan toch: c. buddingh’, de avonturen van bazip zeehok.

gretig lees ik hoofdstukje één en ik ben weer helemaal terug. maar nog even geen tijd voor de rest - die ik zeker nog ga lezen. o, ik verheug me erop.

maar eerst even over het bulkboek.

bulkboek... wie kent het nog? literatuur in de vorm van een krantje op tabloidformaat. een daalder (anderhalve gulden - ik verklaar het maar even voor de jonge lezertjes) per exemplaar. een project van uitgeverij knippenberg. een boek voor slechts een paar centen. ik heb er in mijn arme tijd tientallen van verslonden. en die tientallen kwam ik nu weer tegen. bazip zeehok ligt inmiddels bovenop mijn todo-stapeltje. alle andere bulkboeken zitten in een plastic tasje. ‘misschien leuk voor school’, bedacht mijn dochter, die docent nederlands is. dus dat komt wel terecht.

goed. ik hebt dat bulkboek weer gevonden en ik ga weer lekker verder in m'n zaterdagse ochtendkrant. met daarin een interview met ian mcewan over zijn anti-brexitnovelle ‘the cockroach’, netjes in het nederlands vertaald als ‘de kakkerlak’.

maar naast de pagina's met dit vraaggesprek ligt de bijlage van mijn regionale krant opengeslagen op een niemendalletje over wat nico dijkshoorn alllemaal ‘leuk spul’ vindt. daarin bekent hij dat hij op zijn zeventiende in de ban raakte van de poëzie van buddingh’. zelf was ik toen zevenentwintig en al enkele jaren eerder overrompeld door buddingh’s gedichten. dijkshoorn is euforisch over de bundel ‘gedichten 1938-1970’. ook dat staat in mijn boekenkast. met de opvallend paarse kleur van de rug is de bundel zo gevonden.

op tafel ligt de krant nog opengeslagen op het interview met mcewan. over zijn novelle ‘de kakkerlak’. bovenop die opengeslagen krant valt de bundel van buddingh’ open op: ‘de kakkerlak’. (zo zie je maar weer dat het echt zo is dat het leven een combinatie is van toeval en misverstand). ‘de kakkerlak’ is hier terug te lezen. lees het hardop en je hoort jezelf een gedicht voordragen zoals nico dijkshoorn zijn snelle poëzie debiteert bij de wereld draait door.
dijkshoorn zegt het zelf, maar het is ook onmiskenbaar waar: buddingh’ was zijn inspirator.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *