op jacht

Gepubliceerd op door jan van de ven
een zilverreiger scharrelt langs de oever van een dode aa-arm in den dungen, op zoek naar lekkere hapjes.

mist

Gepubliceerd op door jan van de ven
zo mooi, vanmorgen, mist in de vughtse gement

stoppels

Gepubliceerd op door jan van de ven
maïsstoppels in de dungense polder

er is een periode in mijn leven geweest waarin ik mij trachtte te bekwamen in het schrijven van verzen. maar wil je hiermee iets bereiken, moet je meer dan alleen ambitie in je mars hebben. en zelfs aan die ambitie ontbrak het eigenlijk wel. het is dus niet echt iets geworden. toch is ooit een van mijn gedichtjes gepubliceerd in een bundel - en wel op de achterpagina van een vers van drs. p. het was een heel beperkte oplage. dat telt dus nauwelijks mee. maar één sonnet heeft toch iets betekend. 'november in de meierij', geschreven in 1994, werd in 1995 (bijna dertig jaar geleden dus) opgenomen in meulenhoffs poëzie-dagkalender, uitgekozen door samensteller hans warren. moet dus drie decennia geleden in de boekhandel hebben gelegen. het zal een toevalstreffer zijn geweest, want pogingen die ik later ondernam om in deze dagkalender iets van mijn werk te laten zien, zijn op niets uitgedraaid (hoewel, op een keer een eervolle vermelding na). u ziet, van dichten komt mi cleine bate.

het is weer november en zojuist is bij het opruimen een velletje papier met het rijmloze sonnet opgedoken. en omdat het er nu toch het jaargetijde voor is, mag het wel een keertje in de herhaling.

november in de meijerij

dorre stoppels op een maïsveld
midden in november
rechte rijen strootjes
in de zwarte grond

riet en slootvuil
smeulend in de berm
de sloten en de greppels
schoon reeds voor de schouw

het wordt hier nooit meer stil
de polder raast en ronkt
ingesnoerd in een corset
van strakgetrokken wegen

hier en daar nog wacht een oude populier
gelaten op de klompenmaker

tot volgend jaar

Gepubliceerd op door jan van de ven

 

 

 

zo, weer een terrasseizoen ten einde.
 

hardnekkige mist

Gepubliceerd op door jan van de ven

de polder bij engelen, woensdag 23 oktober 2024 rond het middaguur. de hardnekkige mist wil nog niet wijken.

leica q2 monochrom, iso 200, f/5.0, 1/4000 sec

 

 

kiekeboe

Gepubliceerd op door jan van de ven

bij het langsrijden speelde de zon kiekeboe tussen de takken. ondanks enige haast kon ik het niet laten hier toch even voor af te stappen. jaar na jaar lijkt de boom meer uit het lood te geraken. de hoek tussen stam en aarde komt al in de buurt van 45 graden. wie heel goed kijkt, ziet rechts de torenspits van de vughtse sint-petruskerk (depetrus) boven de horizon uitpiepen.

coot lake

Gepubliceerd op door jan van de ven
vijftien jaar geleden schoot ik deze foto van een fenomenale (water)balletvoorstelling. had tsjaikovski dit maar gezien, dan had hij ‘coot lake’ gecomponeerd in plaats van ‘swan lake’.
Ik heb de foto vandaag teruggevonden bij het opschonen van mijn fotobibliotheek.

ommegang

Gepubliceerd op door jan van de ven

een prachtig archaïsch woord: ommegang. maar het past goed bij deze gang (of gaanderij; ook al zo'n mooi woord dat de krant niet meer haalt) in het evoluon in eindhoven. tijdens de groepsrondleiding in de tentoonstelling 'next nature' ben ik er even tussenuit geknepen om hier op een van de mooiste plekken van dit bijzondere gebouw verzeild te raken, in de parallelle wereld tegenover de visuele herrie aan de andere kant. alleen licht en donker, verder niets. het is als in dat versje van cees buddingh': "maar het mooist is een kooitje met niets erin..."

fuji x-pro3, 1/160 sec, f/4.0 (meike 12 mm), iso 640.

karig landschap

Gepubliceerd op door jan van de ven

graafmachines zullen nog tot in november het beeld bepalen in het zuidelijke deel van het bossche broek. het brabants landschap, waterschap de dommel en de gemeente sint-michielsgestel willen het landschap terugbrengen naar de staat van voor de ontwatering ten gunste van de landbouw. terug naar de staat waarin het landschap tot de jaren vijftig verkeerde.
nu nog liggen er rijplaten voor de zware machines die het maaiveld hebben afgegraven, maar die worden al langzamerhand weer opgeruimd. op de foto piepen ze links en rechts nog door de struiken heen.
er zijn sloten en begroeiing verdwenen. het landschap oogt kaal, karig. en dat doet het wel goed op een zwart-witfoto. maar zo blijft het natuurlijk niet, want nieuwe vegetatie zal op de schrale gronden terugkeren.
wie goed kijkt ziet spikkeltjes in de lucht. nee, dat zijn geen vuiltjes op de sensor van mijn camera. het zijn heel hoog vliegende vogels.

 

 

oud hout

Gepubliceerd op door jan van de ven

details van enkele stapels oud hout langs de vogelenzang aan de rand van het bossche broek, waar graafmachines de voedselrijke grond afgraven om op schrale grond bijzondere vegetatie weer een kans te geven.