minoes †

gek is dat. je kunt vaak nog redelijk onbewogen naar verschrikkelijke journaalbeelden kijken, maar bij de dood van een huisdier moet je toch echt even een traan wegpinken.
en minoes is dood.
om kwart over één vanmiddag gaf de dierenarts haar een spuitje. ze was een zorgkat en een zorgenkindje. dertien jaar oud geworden en de laatste tien maanden daarvan bij ons in huis. tien maanden van ziekte, medicijnen, dierenartsenbezoek, speciaal voer. maar het mocht allemaal niet baten.
het is de derde poes die we hebben zien gaan. en nog steeds voelt het als bij de eerste. voor hem (hij heette simpelweg poes) heb ik toen het volgende versje geschreven - nu naar de vrouwelijke vorm vertaald, maar even zeer van toepassing als toen:

poes is dood

poes is dood
de dierenarts, een spuitje
ach, u kent dat wel
ze zat al weken niet
zo lekker in haar vel
ze at en dronk niet meer
en liet haast alles lopen
haar lichaam was een
vachtje met wat knoken

vanavond heb ik onbewust
haar overal gezocht
maar zij is niet meer
op mijn schoot gekropen

minoes (2004-2017)

Eén gedachte over “minoes †

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *