vijfentwintig jaar geleden kon ik nog een aardig rondje hardlopen. ik heb het (na herhaaldelijke blessures) laten versloffen. bijna twee jaar geleden heb ik het lopen weer opgepakt. er moesten natuurlijk was kilo's af (dat was een belangrijke drijfveer), maar het was vooral ook omdat ik me herinnerde hoeveel genoegen ik indertijd aan het lopen beleefde: het geeft een geweldig gevoel als je zonder problemen grote afstanden hardlopend kunt overbruggen.

vandaag heb ik sinds jaren weer eens aan een trimloop meegedaan: de kangoeroeloop van sportclub prins hendrik in vught. en ik was een van drieduizend.

heerlijk gelopen, maar nu wel als een oude man (66 jaar) - in tegenstelling tot die kwart eeuw geleden. het heeft echt wel iets frustrerends om te finishen in de achterste linies van de 15-km lopers met een gemiddelde van net onder de 10 km per uur. ofwel: 15 kilometer lopen in een tijd waarin ik lang geleden op m'n sloffen een halve marathon liep.

in de jaren dat ik nog een fanatieke loper was, heb ik de kangoeroeloop drie keer op de maximale afstand gelopen (27 km). de vergelijking van de herinnering van toen en mijn prestaties van nu maken me duidelijk wat ouderdom aan aftakeling teweeg brengt.

nochtans: het is heerlijk om weer eens mee te doen. en het is werkelijk een uitstekend georganiseerd evenement.