soms heb je even pech, moet je geduld hebben, maar wordt het wachten uiteindelijk beloond. zoals met deze foto van de schaduw van een fiets, geprojecteerd op de muur van de binnendieze in het hartje van den bosch.
hier kun je via een hardstenen trap afdalen naar het water. maar in de korte tijdsspanne die nodig is om van het plaveisel van de gasthuisstraat naar het water van de binnendieze te komen, dook de zon achter de wolken en verdween de fiets uit beeld voordat ik kon afdrukken.
maar ik had mijn zinnen op dat beeld gezet. dan kan ik het niet goed hebben dat het me wordt afgenomen. ik heb gewacht op de zon. en na een klein half uur deed zich de gelegenheid alsnog voor.
nog een voorbeeld...
niet ver van de gasthuisstraat was het me even hiervoor ook al overkomen op het op zich nogal onooglijke herman moerkerkplein. de zon werpt prachtige schaduwen van een boomstam en krullerig smeedwerk op de tegels en houdt daar onmiddellijk mee op als ik een foto wil maken. maar ook hier geldt: als zich het beeld eenmaal heeft vastgezet, als ik weet dat het er is, dan wil ik het ook vastleggen. na een kwartiertje wachten, was het uiteindelijk toch raak.
klik hier voor de locaties:
herman moerkerkplein
gasthuisstraat
Bewonderingswaardig Jan, je geduld! Maar vooral het zién van de mooie plaatjes.
Voor mij altijd weer een mooi moment van de dag, meestal de avond, als jij een foto met een eigenzinnige tekst hebt gepost. 🙂
Fijne voortzetting van het weekeinde! Veel groeten, Yvonne.
dank je, yvonne.
ik verkeer gelukkig in de uitermate luxe omstandigheid dat ik voor zoiets de tijd kan nemen ;-).
hartelijke groet,
jan