het zonlicht strijkt net langs het riet en het blad van de eik aan het drongelens kanaal
het is als puur goud. om het zo te zien als op de foto, moet je wel als je er staat even je ogen tot spleetjes knijpen en door je wimpers turen (zo verhoog je het contrast). en dan heb je dus al deze goudkleuren, in al die verschillende gradaties: 24 karaat, 18 karaat, witgoud... alsof je rondstruint in het pakhuis van dagobert duck.
drongelens kanaal, vught, 13 november 2018, 13:34 uur.
3 gedachten over “goud”
Het fotograferen van de herfstkleuren en het tonen van het resultaat is momenteel zo ongeveer het ‘hottest’ op social media. ook de Kranten sporen de lezers aan, hun ‘kunstwerkjes’ in te sturen. Maar zo mooi heb ik het nog niet gezien. wie van fotografie zijn/haar beroep wil maken, dient te weten dat een treffende begeleidende tekst het slagen van de verkoop kan bepalen. Jan heeft daar wel een handje van 🙂
dank je guido.
inderdaad, het is een beetje gevaarlijk om herfstkleurenfoto’s te publiceren. je loopt toch het gevaar niet helemaal serieus genomen te worden, want: daar heb je er weer een… zucht… zucht…
maar dan kruipt het bloed toch weer waar het niet gaan kan. en je loopt per slot van rekening soms tegen hele mooie dingen op.
tja, dat begeleidende stukje… die eigenaardigheid heb ik dan weer vooral aan mijn journalistieke verleden te danken, vrees ik.
Het fotograferen van de herfstkleuren en het tonen van het resultaat is momenteel zo ongeveer het ‘hottest’ op social media. ook de Kranten sporen de lezers aan, hun ‘kunstwerkjes’ in te sturen. Maar zo mooi heb ik het nog niet gezien. wie van fotografie zijn/haar beroep wil maken, dient te weten dat een treffende begeleidende tekst het slagen van de verkoop kan bepalen. Jan heeft daar wel een handje van 🙂
dank je guido.
inderdaad, het is een beetje gevaarlijk om herfstkleurenfoto’s te publiceren. je loopt toch het gevaar niet helemaal serieus genomen te worden, want: daar heb je er weer een… zucht… zucht…
maar dan kruipt het bloed toch weer waar het niet gaan kan. en je loopt per slot van rekening soms tegen hele mooie dingen op.
tja, dat begeleidende stukje… die eigenaardigheid heb ik dan weer vooral aan mijn journalistieke verleden te danken, vrees ik.