jaap schoof vertelt over de watersnoodramp bij de panelen met de namen van de 1836 slachtoffers
het jaarlijkse vrijwilligersuitje (altijd een verrassing met een zeker educatief karakter) van nationaal monument kamp vught voerde gisteren naar het watersnoodmuseum in het zeeuwse ouwerkerk. het is een museum dat ik al langer ken, maar toch leuk om er weer eens naartoe te gaan.
zeven jaar geleden ontmoette ik er de toenmalige directeur, jaap schoof (72) bij de opening van een tentoonstelling waarvan de blikvanger het monumentale vijfluik 'de verdronkenen' van beeldend kunstenaar miep van riessen was: de 1836 namen van de verdronkenen van de watersnoodramp van 1953 in steken geborduurd op beschilderd linnen - een monnikenwerk waaraan de vorig jaar overleden kunstenares vijf jaar heeft gewerkt. en gisteren was dezelfde jaap schoof (inmiddels gepensioneerd, maar nog wel actief als vrijwilliger bij het museum) de man die ons rondleidde.
het vijfluik 'de verdronkenen' van kunstenares miep van riessen kreeg veel belangstelling op een tentoonstelling in het watersnoodmuseum in 2009. de vele zeeuwen die op de expositie afkwamen, zochten op de doeken de namen van slachtoffers, van omgekomen familieleden, vrienden en kennissen.
goeie verteller, jaap schoof, die zijn rondleiding lardeert met persoonlijke ervaringen en verhalen. hij weet met gemak ruim een uur lang zijn gezelschap te boeien.
schoof was in 2001 mede-oprichter van het watersnoodmuseum, zat in het bestuur, was tot 2011 directeur, zette daarna voor het museum een oral-historyproject op poten. en hij was dus ook betrokken bij de tentoonstelling van enkele werken van miep van riessen die betrekking hebben op de slachtoffers van de watersnoodramp van 1 februari 1953, werken die later ook deel uitmaakten van tentoonstellingen in goes en tijdens de jaarlijkse
kunstmanifestatie 'kunstschouw' op schouwen-duiveland, waar ze veel belangstelling trokken omdat bezoekers steeds weer op zoek gingen naar namen van familie, vrienden en kennissen op de vijf doeken.
enkele jaren later vond ik in de nalatenschap van mijn vader een 8 mm zwart-witfilm van ruim vijf minuten die de situatie op de zeeuwse eilanden kort na het doorbreken van de dijken liet zien. en ook beelden van de hulpverlening. die film heb ik toen het watersnoodmuseum geschonken. in ruil daarvoor kreeg ik 'm digitaal ook weer terug. ik heb de beelden gedeeld op mijn youtube-kanaal.
