ja, ik ben vóór het associatieverdrag met oekraïne. nee, ik ga morgen (6 april) niet stemmen. en niet stemmen, dat zouden álle voorstanders van het verdrag moeten doen. blijf thuis. het lijkt me onbestaanbaar dat alleen nee-stemmers de benodigde 30-procent-opkomst op de teller kunnen zetten. gaan voorstanders toch stemmen, dan is het risico niet gering dat de initiatiefnemers van het referendum straks in hun knuistjes lachen omdat de voorstemmers in de minderheid zijn én zij met hun opkomst het referendum geldigheid hebben gegeven.

torn ik hiermee aan de democratie? is een oproep tot niet stemmen een poging sabotage? een beetje wel, misschien. het is per slot van rekening wel een parlementaire meerderheid die het raadgevend referendum mogelijk heeft gemaakt - en daarmee aan haar eigen stoelpoten aan het zagen is geweest. en dat zagen aan die stoelpoten, dat zit mij niet lekker. een rechtstreekse volksraadpleging is een valse vorm van democratie: die van de waan van de dag. dat moeten we niet willen.

ik vind het mijn taak niet om over zoiets als een associatieverdrag met oekraïne te beslissen. daarvoor heb ik samen met al die andere nederlanders (overigens veel te weinig, want stemmen is niet meer zo populair) honderdvijftig mensen in de tweede kamer gekozen. dat daar nogal wat rare snuiters tussen zitten is vervelend, maar onontkoombaar, want hoe zou de kamer anders een afspiegeling van de maatschappij kunnen zijn? het is eigenlijk te zot dat ik steeds maar weer mensen uit moet leggen hoe parlementaire democratie werkt, dat parlementaire democratie continuïteit waarborgt (bijvoorbeeld). democratie is niet het regeren bij de uitkomst van door brallers uitgelokte volksraadplegingen. of bij de uitkomst van welk referendum dan ook - of het nu raadgevend of correctief is.

twee artikelen uit de kranten van vanmorgen spraken me bijzonder aan. om te beginnen 'de kwestie' van peter de waard in de volkskrant, waarin hij de vraag boven zijn column 'is volksraadpleging wangedrocht?' in de tekst daaronder heel genuanceerd met 'ja' beantwoordt. het volk kan moeilijk afwegen, stelt de waard. als je vraagt of de pensioenen omlaag moeten, zal een grote meerderheid 'nee' zeggen. vraag je of er inkomen kan worden ingeleverd om de pensioenen betaalbaar te houden, zal er ook een meerderheid aan tegenstanders zijn. de waard noemt het referendum een vorm van 'not-in-my-backyard'-democratie. ik zou het onderbuikdemocratie willen noemen. de waard: "referenda gaan over de wil van een meerderheid. democratie moet echter ook over het recht van de minderheid gaan". dat vind ik wel mooi gezegd.

het tweede krantenstukje dat ik wil aanhalen is van iemand die wél gaat stemmen, maar die daar voor het eerst in zijn leven 'een zekere weerzin' tegen heeft, "vooral vanwege het stelletje politieke oproerkraaiers dat het oekraïne-referendum er op slinks wijze door heeft gekregen". de column waarin dit staat, is van de hand van tony van der meulen, in het brabants dagblad. van der meulen gaat ('ja') stemmen, maar gaat dus met tegenzin. "maar om de vieze smaak weg te spoelen ga ik meteen daarna stemmen op het nationaal monument kamp vught. kan dat dan? ja, dat kan, voor de museumprijs van de bankgiro loterij."

en daarom heb ik boven dit blogje niet gezet: 'ga niet stemmen', maar 'blijf 6 april thuis!'. want van thuis uit kunt u stemmen op nationaal monument kamp vught door heel simpel naar de website museumprijs.nl te gaan.
stemmen dus.
en wel hier...