de vorige keer had ik een te korte lens op mijn camera en moest ik de foto eigenlijk te veel vergroten. dat kwam de steenuil in de notenboom verderop niet ten goede. maar sinds enkele dagen staat in de kamer - voor het geval dat - een stevig statief klaar met de telelens er al op gemonteerd, zodat ik alleen m'n camera er nog maar op hoef te schroeven. de uil was een paar dagen buiten beeld, maar vanmiddag was-ie er ineens weer eventjes.

de camera is een fuji x-t2; de lens een oud sigma-objectief van 500mm. dat wordt door de vergrotingsfactor (doordat de sensor slechts half zo groot is als die van een full-frame camera) zomaar een 750mm lens. maar het is een hoop gedoe, want door de koppeling van een lens en een camera die eigenlijk niet van elkaar houden, is er geen automatische scherpstelling meer mogelijk. dat wordt lastig als de scherpstelring van het objectief niet lekker meer loopt en de uil door de wind in de takken constant heen en weer wordt gewiegd.