spannend, zien hoe je boek gedrukt wordt. sowieso is een drukkerij een prachtig bedrijf, waar het ruikt naar drukinkt (hoe goed de afzuiginstallaties ook zijn). drukinkt, de geur die ik associeer ouderwetse krantenpersen. voor mij pure nostalgie.

maar dit is een hypermodern bedrijf: drukkerij tielen in boxtel. en dat is toch wel andere koek dan de oude koebau uit het loodzettijdperk van het brabants dagblad aan het emmaplein in den bosch, jaren zeventig, waarop mijn nostalgie berust. ik noem maar wat...
over twee weken (27 november) is de officiële opening van het geheel vernieuwde nationaal monument kamp vught. op die dag opent tevens een expositie van foto's die ik heb geschoten tijdens de verbouwing. ik ben daar ruim een jaar voor in touw geweest en ik heb vooral geprobeerd de mensen in beeld te brengen die de klus hebben geklaard.
de tentoonstelling toont 35 foto's, maar er is ook dat boekje, met meer dan het dubbele aantal beelden, ook te verschijnen op de openingsdag van het vernieuwde herinneringscentrum. oplage 500. dus niet bedoeld voor de verkoop. het boekje is er voor de vrijwilligers van nationaal monument kamp vught, de bouwers van de nieuwbouw en de tentoonstelling en vrienden en relaties.
het drukwerk is gedaan, het bindwerk volgt. en en dan op een dag verschijnen de dozen.
spannend.