Maand: april 2017

nieuw oud

wolken, wilgen en koolzaad langs de aa bij berlicum

het doet zo oud aan, dit landschap: dijk, hek, knotwilgen, koolzaad... maar het is nieuw oud. die bomen staan er al wel een tijdje, maar de rest is van kort geleden. achter de dijk meandert de rivier de aa waar-ie - net even verderop - tot voor kort nog gekanaliseerd in rechte lijn door het gebied liep. allemaal natuurcompensatie in verband met de aanslag die het máximakanaal hier op het landschap heeft gepleegd. er komt veel natuurlijk moois voor terug. en dan willen de wolken ook nog eens meewerken door voor wat drama te zorgen.

in de wei & langs de lijn

jonge stieren poseren met liefde voor een idioot die op z'n knieën in de modder zit...

door de modder, over een greppel, knielen in de drek... dat kan ik dus echt niet laten als ik zo'n mannengezelschap tegenkom op m'n fietstochtje. prachtige jonge heren met kuiven en snorren en stevige poten - en nieuwsgierig als de pest. het fraaie lijnenspel van de afrastering haaks op de hoogspanningsdraden krijg ik er gratis bij.
en eh... thank you, boys, you made my day! (je ziet het zo: allemaal intelligente viervoeters die de engelse taal machtig zijn.)

wachten op ’n visje

ijsvogel bij een stuw langs zuid-willemsvaart in den dungen

een nooit eerder gepubliceerde foto uit m'n archief. kwam ik toevallig weer eens tegen. oud al. een plaatje van 30 december 2005. het had gesneeuwd, maar niet hier, onder de betonnen overkapping.
het is een beeld dat nooit meer zo gemaakt kan worden. ten eerste heb ik er al in geen jaren meer een ijsvogel gezien en ten tweede is van de kleine stuw langs de zuid-willemsvaart bij den dungen weinig meer over en loopt er niet meer het oude slootje dat voor de ijsvogels zo'n mooi jachtterrein was. de sloot is geofferd aan de verbreding van het kanaal.

kampioen

cor van engeland met een pilsje op het terras van café 't trefpunt in den dungen

op het terras van café 't trefpunt in den dungen spreekt hij me aan.
hoe oud ik ben, wil hij weten.
ik wil niet meteen moeilijk doen, dus ik beantwoord de vraag - hij zal vast nog wel uitleggen waarom-ie het weten wil.
"zesenzestig", zeg ik.
hoe het dan kan dat ik nog zo veel haar heb. en dat het niet grijs is, maar wit. mijn hoofdhaar, mijn snor, mijn baardje... hij denkt dat er gewoon een verfje tegenaan is gegooid.
niets is minder waar, probeer ik hem te overtuigen - maar ik weet niet of me dat zomaar gelukt is.
hoe oud ik denk dat hij is?
"dat is een gevaarlijke vraag", zeg ik. maar dat gevaar ga ik niet uit de weg.
"toch een aardig eind in de zeventig", luidt mijn antwoord.
"tachtig", zegt-ie.
tachtig, dat had ik dus voorzichtig genoeg gegokt.
en hij vertelt dat-ie vier keer nederlands kampioen is geweest en tweemaal wereldkampioen. wielrennen. bij de amateurs. op de weg. en of ik dan misschien weet wie hij is...

Lees meer

leilindelijstje

natuurlijk ingelijst: de toren van de lange jan

zeelands hoofdstad middelburg heeft een prachtige toren, daar bij de abdij. de 'lange jan' is een toeristische topattractie, weet als je plaatjes van de toren opvraagt via google. dat zijn er heel veel.
zelf kwam ik na een midweekje walcheren thuis met bovenstaand doorkijkje, gezien vanaf de korte burg. dus: de noordwestzijde van de abdijtoren, ingelijst in de geknotte armen van een leilinde.
waarvoor ging ik kijken op google? om te zien of ik de toren nog een beetje origineel in beeld heb kunnen brengen. voor het zelfde geld hebben al 795 mensen voor jou de lange jan zo vastgelegd.
maar dat bleek niet het geval.
de toren gezien vanuit dit standpunt ben ik ook na bijna eindeloos doorbladeren op google niet tegengekomen, laat staan met zo'n mooi leilindelijstje eromheen...

wij houden van gevaar

de steigerdelen worden weer gedemonteerd na het groot onderhoud aan de sloebrug in vlissingen

enkele dagen geleden nog was het alsof inpakkunstenaar christo op de sloebrug in vlissingen de touwtjes in handen had. de helft van de hefinstallatie van de brug was in zeil ingepakt (nadat eerst ook de andere helft het zelfde lot had ondergaan). maar het was geen inpakkunst, het was groot onderhoud aan de brug over het kanaal door walcheren.
de mannen op de foto ontmantelen de steigers. dat gebeurt hier pal boven het fietspad langs het kanaal. ik sta er vrijwel direct onder voor het maken van mijn foto's.
"is dit niet gevaarlijk", roep ik naar boven.
"wij houden van gevaar", klinkt het terug.
"kan wel wezen, maar ik sta er wel onder", antwoord ik weer.
de mannen lachen.
maar ik heb het overleefd.
en de brug ziet er weer pico bello uit, met de kolossale contragewichten in een diep robijnrood.

leilinde

diffuus zonlicht maakt een zachte schaduwprojectie van een leilinde op middeleeuwse baksteen

rond de abdij van middelburg waan je je nog steeds in middeleeuwse sferen. aan de voet van de lange jan vind je niet alleen de enorme binnenplaats van de oude abdij en het zeeuws museum, maar er zijn ook allerlei binnentuinen, zoals aan de groenmarkt.
de leilinden zijn er nu nog kaal en geknot (zo zijn ze op z'n mooist). de zon doet niet echt z'n best en de sluierbewolking doet de rest om te zorgen voor diffuse schaduwen.
zo ontstaat een prachtig geprojecteerde platte boom in de hoek van een middeleeuwse muur en een pakweg even oude bestrating.